Η διαδικασία αποθήκευσης γαμετών (σπέρματος και ωαρίων), εμβρύων και αναπαραγωγικών ιστών για μεταγενέστερη χρήση ονομάζεται κρυοσυντήρηση (κατάψυξη). Σήμερα, η παλαιότερη και πιο επιτυχημένη διαδικασία κατάψυξης για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι οι διαδικασίες κατάψυξης σπέρματος και εμβρύων. Η κατάψυξη των κυττάρων των αυγών έχει γίνει δημοφιλής τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει μια ολοένα και πιο επιτυχημένη διαδικασία. Επί του παρόντος, η κατάψυξη του αναπαραγωγικού ιστού βρίσκεται στο στάδιο της επιστημονικής έρευνας και αναφέρεται ότι έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε ορισμένα κέντρα.

Πότε απαιτείται η διαδικασία κατάψυξης;

1. Για αποθήκευση περίσσειων εμβρύων μετά από θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης,
2. Για τη διατήρηση των δικών τους γαμετών ή εμβρύων προκειμένου να επιτευχθεί αργότερα εγκυμοσύνη, από άτομα ή ζευγάρια που σκοπεύουν να μείνουν έγκυες στο μέλλον, αλλά ανησυχούν για μείωση της γονιμότητας λόγω ηλικίας,
3. Για τη διατήρηση των γαμετών που λαμβάνονται πριν από τη θεραπεία, τα έμβρυα που σχηματίστηκαν ή τους αναπαραγωγικούς ιστούς που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, έτσι ώστε οι ασθενείς με καρκίνο να μπορούν να κάνουν παιδιά μετά τη θεραπεία,
4. Για ζευγάρια που θέλουν να κάνουν παιδιά, η κατάψυξη χρησιμοποιείται για την αποθήκευση σπέρματος ή ωαρίων κυττάρων δωρητών.

Κρυοσυντήρηση (κατάψυξη)
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη διαδικασία κατάψυξης είναι ότι το νερό στο παγωμένο κύτταρο, έμβρυο ή ιστό μετατρέπεται σε κρυστάλλους πάγου. Οι κρύσταλλοι πάγου βλάπτουν το κύτταρο. Σήμερα, αυτό το πρόβλημα έχει εξαφανιστεί με την ευρεία χρήση της τεχνικής υαλοποίησης, όπου δεν παρατηρείται σχηματισμός κρυστάλλων πάγου. Για να συμβεί η υαλοποίηση, δηλαδή ο «υαλώδης μετασχηματισμός», τα κύτταρα πρέπει να ψύχονται πολύ ξαφνικά και με μεγάλη ταχύτητα, περνώντας γρήγορα από θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν με κίνδυνο σχηματισμού κρυστάλλων πάγου και φτάνοντας τους -196 ° C που παρέχεται από υγρό άζωτο. Τα κρυοπροστατευτικά, τα οποία μειώνουν τις θερμοκρασίες σχηματισμού κρυστάλλων πάγου σαν αντιψυκτικό και ταυτόχρονα δημιουργούν κύτταρα με ελάχιστο όγκο υγρού, πρέπει να χρησιμοποιούνται σε υψηλές συγκεντρώσεις.

Σε αυτή την τεχνική, το υλικό που πρόκειται να καταψυχθεί τοποθετείται αρχικά σε "διαλύματα εξισορρόπησης", επιτρέποντας στο νερό στα κύτταρα να φύγει από το κύτταρο με όσμωση. Στη συνέχεια, τα συρρικνωμένα κύτταρα, τα οποία λαμβάνονται στο "διάλυμα υαλοποίησης", αφήνονται να εισέλθουν στους παράγοντες που ονομάζονται κρυοπροστατευτικά και τα κύτταρα ανακτούν τον προηγούμενο όγκο τους. Τέλος, τοποθετείται σε δεξαμενές υγρού αζώτου με τη συσκευή αποθήκευσης στην οποία φορτώνεται. Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός για την αποθήκευση κυττάρων ή ιστών. Η διαδικασία διάλυσης, η οποία είναι ένα από τα σημαντικότερα στάδια της τεχνικής υαλοποίησης, πρέπει να πραγματοποιηθεί γρήγορα στις κατάλληλες θερμοκρασίες και συνθήκες.